லிப்ட் - 2

மேலே சென்றது இப்போ கீழ் தளத்துக்கு வந்து விட்டது. அப்போது கதவு திறந்தது….ஆஹா..வெளியில போகலாம் என நினைக்கும் போது தான்…..ஆ…. அப்படியே எனக்கு பயம் உச்சிக்கு போய் விட்டது.

லிப்ட் - 1 - படிக்காதவர்கள் இதை கிளிக் செய்து படித்து விட்டு தொடருங்கள்...

பார்த்தால்…சுவர் இருக்கிறது. அடடா கீழ்…தளம் என்றால் இப்படித்தான் இருக்கும் போல என நினைத்தோம். அப்படியே எனக்கு பயம் உச்சிக்கு போய் விட்டது. யாருடனும் தொடர்பு கொள்ள முடியாத நிலை…லிப்ட் எந்த அசைவும் இன்றி எனக்கு என்ன என்பது போல இருக்கிறது. யாரு எப்போ கவனித்து நாம வெளியே வருவோம் என நினைப்பு ஒருபக்கம், வேர்த்து விறுவிறுத்து ஒருபக்கம், அந்தப்பையன் பயந்து அழ ஆரம்பித்து விட்டான்… தலையில் அடித்துக் கொள்கிறான்..லிப்டை அடிக்கிறான்…

ஆஹா..அதிக எடையினால் தானோ லிப்ட கீழே போய்விட்டது…? மேலே பாதிசுவர், பாதி கதவுன்னு இருக்கும் போதாவது எப்படியாது கதவை திறப்பார்கள் குதித்து இறங்கலாம் என்கிற நம்பிக்கையும் போய்விட்டதே இப்போது. லிப்ட் என்ன ஆனது என்று யாரும் பார்க்கவில்லை. அவரவர் பாடு படிகளில் இறங்கி விடுகிறார்கள் இங்கு வசிப்பவர்கள். இதை பேசுகிற நாமளே அப்படி இருக்கோமா…? இல்லையே. பெரிய வேதாந்தம் சித்தாந்தம் எல்லாம் வாய்கிழிய பேச வேண்டியது தான். மற்றவர்களை குறை சொல்கிறதை நாம நிறுத்திட்டோம்னாலும்…

சமாதி கட்டுகிறதை படத்தில் பார்த்து இருக்கிறோம்…ஆனா நேர்ல பார்த்தது இல்லை…அப்படித்தான் எனக்கு இருந்தது. கீழ் இருந்து கால் வாசிக்கு கனமான காண்கிரீட் மேலே செங்கல் கட்டடம். உள்பக்கம் பூச்சு இல்லை. சமாதி மாதிரின்னு சொன்ன இல்ல… அப்புறம் உள் பக்கம் பூசுவாங்களா…? அப்படின்னு நீங்க கேட்கிறீங்க…? சரி தானுங்கோ…    

அப்போதும் கூட நண்பர் தான், அமைதியாக இருங்க என தைரியம் சொன்னார். பாவம் சின்னப் பையன் என நண்பரின் பெண் சொன்னாள். நண்பர் முயற்சிக்க கதவு லேசாக அசைந்தது. ஆனால் மூடிக் கொள்ள வில்லை. அது மூடினால் தான் லிப்ட் இயங்கும்.

அவன் வேறு கதவில் சாய்ந்து இருந்தான். அதனால் மூடவில்லை என தோன்றி அவன் தோளில் கைவைத்து என்பக்கமாக சற்று இழுத்துக் கொண்டேன். அவன் மறுபடி லிப்ட் பட்டனை தட்டாதவாறு அப்பெண் அவன் கைகளை தடுத்துக் கொண்டாள். பிரார்த்தனை தான் தொடர்ந்தது எல்லோருடைய மனதிலும். நண்பர் பொறுமையாக சிறிது நேரம் இருப்போம் எனச் சொல்லி, பின் பட்டனை தட்டி முயற்சித்தார். கதவு மூடியது. பயணம் தொடர்ந்தது. இப்போதாவது லிப்ட் கதவு திறக்கிறார் போல நிற்க வேண்டுமே என நினைத்துக் கொண்டோம். லிப்ட் நின்று கதவு திறந்தது 4 மாடியில். இறங்கினோம்.

இல்லை என்றால்…அம்மாடியோவ்…ஆபத்பாந்தவன்..அனாதகரக்ஷகன் அவருக்கு நன்றி சொன்னேன். இறங்கினவுடன் நண்பர் நீங்கள் இதிலேயே செல்லுங்கள் என்றார். இல்லை,இல்லை 4 மாடிதானே நான் நடந்தே போய்கிறேன் என்றேன். ஒன்னும் பயமில்லை நான் வந்து விடுகிறேன் என்றார். காற்றோட்டமாக நான் மெதுவா…. நடந்தே போறேன் என்று மேலே ஏறினேன். அந்தப் பையான் எல்லா பட்டனையும்  தட்டியதால் லிப்ட் கண்பியூஷனாச்சு. கொஞ்ச நேரம் விட்டு அமுக்கினால் அது போகும் என அவரின் அனுபவம் எனச்சொன்னார்.

ஓ…இப்படியெல்லாம் இருக்கா என அப்போது தான் தெரிந்து கொண்டேன்.நீங்க எங்களை பத்திரமாக கொண்டு வந்து விட்டு விட்டீர்கள் நன்றி என்றேன்.

அங்கு டென்ஷன் பார்டி யாராவது அவர் இடத்தில் அன்று இருந்திருந்தால் நினைக்கவே பயமாக இருந்தது.

அந்தப் பையன் 7 மாடிக்கு செல்ல வேண்டும் போல வேகமாக ஏறியே சென்று விட்டான். அவன் யாருக்கோ மருந்துக் கடையில் இருந்து மருந்து டெலிவரி செய்ய வந்த பையன் என அவன் கையில் இருந்த மருந்தும், சீட்டும் உணர்த்தியது. 7 மாடியில் கதவின் முன் பெல் அடித்து விட்டு காத்திருந்தான். நான் மேலே வந்த போது கண்டது இது. உடனே நான் அச்சிறுவனிடம் சைகயில் பட்டனை எல்லாம் அமுக்கக் கூடாது ஒன்றை மட்டும் அமுக்க வேன்டும் எனச் சொன்னேன். அவனுக்கு புரிந்தது போலும் சரி என தலையாட்டினான்.

கதவைத் தட்டினால் திறந்து கொண்டு வா எனக் குரல். அப்படியொரு களைப்பு. கதைதிறந்து உள்ளே சென்றால் இவர்வேற போனில் ஹாயாக பேசிட்டு பேசிட்டே இருக்கிறார். மின்விசிறியை சுழலவிட்டேன். தண்ணீர் பாட்டில் எடுத்துவந்து அமர்ந்தேன். பிரஷர், டென்ஷன் அப்படி ஏறிவிட்டது எனக்கு. சுவாசம் வர சிறு அவகாசம் தேவைப்பட்டது. லிப்ட் பயம் போக சற்று நேரம் ஆகுமல்லவா… என்னன்னு கேட்காது இருந்த கட்டட வாழ் மக்களில் என்னவரும் இருக்க கோபம் தான் வந்தது. போனை கட் பண்ணினார் என் டென்ஷனை பார்த்து. மாட்டிக்கொண்ட விபரம் தெரிந்து ஒரே..சிரிப்பு வேற… அவனவன் கஷ்டம் அவனுக்குத்தானே தெரியும்…அப்படிங்குறீங்க…. வேற என்னத்தைச் சொல்ல….ஹஹஹஹஹா…!

இப்போது அதை நினைத்தாலும் வேர்க்கிறது….

மின்விசிறியைச் சுழல விடப் போகிறேன். வரட்டா…    

இது கதையல்ல நிஜம்...!!!