கிருஷ்ணகானம்

                               சொல்லிட உள்ளம் புரியாது

                               சொல்லிட கேட்பவர் அறியாது

                               மன்மதன் மாயன் என்பதனால்

                               மனதில் மோகம் போகாது

                               வாசலில் பன்னீர் தெளித்திட்டே

                               வண்ணக் கோலம் இட்டுவந்தேன்

                               வருவான் கார்முகில் வண்ணனவன்

                               வட்டிலில் பலகாரம் எடுத்துவைத்தேன்

                               ஆசையாய் உண்பான் என்னவன்

                               அள்ளிஅள்ளித்தருவான் ஆனந்தம்

                               குடும்பங்கள் ஒன்றாய் இணைந்தாட

                               குதூகலம் பரவிடும் எங்கெங்கும்

                               பாலும்மோரும் நிறைந்தோட

                               வெண்ணெய் பொங்கிட தாழியிலே

                               சுவைப்பான் ஆவலாய் சூதுக் கண்ணன்

                               நெய்யின் மணமது கோகுலத்தில்

                               மகிழ்வின் நிறையது வியாபித்து

                               குழலின் இன்னிசை மோகித்து

                               ஹரேஹரே ஹரேஹரே என்றிடவே

                               கிருஷ்ணம் பொங்கி வழிந்தோடும்..